EMPATİ DİYE BİR ŞEYE İNANMIYORUM !

Evet evet yanlış duymadınız ! Empati diye isim verdiğimiz şeye inanmıyorum ! Öncelikle eleştirdiğim şeyin kelime anlamına bakalım ;...

Evet evet yanlış duymadınız ! Empati diye isim verdiğimiz şeye inanmıyorum !

Öncelikle eleştirdiğim şeyin kelime anlamına bakalım ;

TDK'da Bulunan Kelime Anlamı  : 

1. Aynı duyguları paylaşma.
2. Kendini duygu ve düşüncede bir başkasının yerine koyabilme.

İsteyenler için kaynak link : TDK(EMPATİ)

Şimdi gelelim benim düşüncelerime ;

Bu düşüncelerimi kaleme dökmemin sebebini ve neden yazdığım hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum. Bu hafta abimin sözlüsünün babası Mehmet amcanın durumu kötüleştiği için hastaneye onu ziyarete gittik. Bu ziyaret esnasında durumu fazlaca kötü olduğu için görme şansımız yoktu. Orada bulunan yakınları yani benim de akrabalarım olan kişilerden bilgiler alıyorduk. Bu bilgiler doğrultusunda durumunun çok kötü olduğunu, beyin işlevini yerine getirmekte zorlandığı anlamış olduk. Yani Mehmet amca kendisi gibi değil farklı davranıyordu. Tüm doktorlar artık "BEKLEYİN.." demekten başka bir şey demiyor gibiydiler. İlaç alması durduruldu, ataklar geçiriyordu yani resmen ölümünü bekliyorduk, sadece bekliyorduk.

   İşte o an gerçekten üzülüyordum ve düşünmeye başladım. Tamam, ben üzülüyorum ama yemek yemeğe, yemek seçmeye, sohbete ve gülmeye devam edebiliyordum. Peki ya neden ? Acaba sevmiyor muyum ? diye kendime soruyordum. Hayır ! Onu düşününce kafamda sadece hoş sohbetlerimiz, gezdiğimiz veya iyi zaman geçirdiğimiz anlar geliyordu. Tamam, her gün görüşmüyorduk ama görüştüğümüz her an iyiydi çünkü iyi anlarda görüşüyorduk ve biz akrabaydık. Şimdi konuyu bağlayayım konumuza.

   Haliyle durumlar böyleyken 1.dereceden ailesi üzgün,bitkin ve psikolojisi bozuktu. Birinin babası diğerinin eşiydi bu insan. İşte yakınlarının durumunu görüyordum ; yemek yiyemiyor, uyuyamıyor veya normal davranamıyorlardı. Tamam kötü durumda olan babalarıydı, kötü durumda olan eşiydi. Peki ya ben ? Ben gündelik rutinlerime devam ediyordum. Tamam bir insan ölüyor, bir baba ölüyor, bir eş ölüyordu, üzülüyordum. Hatta bu kaybın son değil başlangıç olduğunu bile düşünüyorum. Çünkü ölen gidiyor, kalan ölen olmadan devam ediyordu. Ben ise empati yapmaya çalışıyordum. Peki ya bunu nasıl yapacaktım ?


  Her insan gibi kıyaslayarak bir şeyler yapıyoruz ve buna empati duyuyoruz. Ben bu durumu, bu acıyı sadece hayatımda  yaşadığım en büyük acılarla karşılaştırıyordum. İnanlar için Allah herkese uzun ömürler versin. Benim şuana kadar en büyük kayıplarımdan biri dedemdir. Yılda sayılı görüştüğüm, başka ilde yaşayan bir insandı dedem. Öldüğünde ağlamıştım, çok üzülmüştüm. Bu acıyı düşünerek sözde empati yapmaya çalışıyordum. Ama sizce bir dedenin kaybı ile babanın kaybı bir olur mu ? Bence de olmazdı. İşte burada empatiye olan inancımı kaybettim. Belki bir gün yine gelir, ne dersiniz ?


Pek ya bir insan tecavüze uğramış birinin duyguları anlamak  için nasıl empati yapar ? 
Peki ya bir insan tecavüz edilip sonrasında yakılan ve öldürülenler biri için nasıl empati yapar ?

Sanırım, herkes yaşadığı hayatı boyunca tecrübe edindiği ve yaşadığı anları  kullanarak empati kuruyor. Hiç sevdiğini kaybetmeyen biri, sevdiğini kaybeden birinin duygularını nasıl anlar ? TDK'nın 1 ve 2 cümle de anlattığı anlamın 1. anlamına inanıyorum çünkü

" Aynı  olayı yaşamış insanlar aynı duygu ve düşünceleri yaşayabilir."

Sizlerde konuyla alakalı fikirlerinizi ve görüşlerinizi anlatmayı unutmayın.